Fobik

Kaç yaşlarındaydım bilmiyorum, oldukça küçüktüm ve her pazar parliament sineması izlerdik ailecek. close encounters of the thrid kind filmini de ilk o zamanlar izlemiştim. Beynimde nasıl bir etki bıraktığını  şok gibi bir şey yaşadığım için hiç hatırlamıyordum ve ardından E.T. izlediğim için sanki fobi durumum E.T. ile başlamış gibi oldu ama öyle değil ilk fobim close encounters of the thrid kind sayesinde ortaya çıkmıştı. Belli bir dönem beynim gördüklerime karşı şoktan ulaşamıyordu, ne yani sadece filmdi diyeceksiniz ama benim için öyle olmamış. Ve bu fobi hayatımın en önemli dönemlerinde hayat şartlarımı etkilemişti. Daha 10  yaşındayken kendi başıma yatamaz hale gelmiştim, üstüne fobimi tetikleyen bir çok haber ve söylenti+ film karşıma çıkıyordu. Ergenlik döneminde bile bir Ufo haberi sonrası 1 ay uyuyamdığımı bilirim. Halüsilasyon olabileceğine inandığım bazı şeylerde tecrübe etmiştim. Tam 99 depremi günü depremin olmasına 2 saat kala balkonda açıklayamadığım bir varlık görmüştüm (Ufo değil). gördüğüm gibi anneme koşmuştum bana inanmadı doğal olarak. Bana da biri gelip bir şeyler gördüğünü söylese inanmam açıkcası, hatta görmediği şeye az inanır bir insan sayılırım. Neyse deprem üstüne olduğu için depremin ardından birkaç dakika geçmiş ve annem bana ne gördü ne gördün diye deli gibi soruyordu. Bu şekilde paniklemesi beni daha çok etkliyordu ve olayı halüsilasyonlıktan çıkıyordu. Yine de üstüne fazla düşünmeyip yardım bile almadık. 

Tüm bunları üstüne giderek aşabileceğime inanıyordum ama her türlü girişimim faydasızlık ve daha çok korkuyla sonuçlanıyordu. Unuttuğum ve bir yerde bir şeyler işitmediğim sürece hayatıma devam edebiliyorum ama bu geceden sonra bu kısa süreli rahatlamalarım son bulacak gibi. Geçen sene yayımlanmış olan 4.tür filmini izleme gibi bir gaflette bulundum. Her ne kadar annemle birlikte izlemiş olsam da bunun etrafımdakilerin bana verdiği güçle üstünden gelebileceğim bir şey olmadığını iyi biliyorum. Fobim tuttuğu anda nefes almakta zorlanıyorum ve o an sanki tehdit altındaymışım gibi hissediyorum. Bu korku ölüm korkusuyla bir olmasa da o an bir insanın komaya girmesiyle bir olabilir (benim düşüncem). Filmi izlemeyen belki bilmiyordur. Bu film sözde gerçek bir olaydan uyarlanmış. Başta uyarı niteliğinde Milla Jovovich bir konuşma yapıyor. Bir şeyin korkulması için gerçek olmasına gerek olmadığını düşünüyorum. Size bir şey yanlışlık ifade ediyorsa ve sizin görecenize göre o şey olağan üstü bir şekilde çirkinse, korkulmaya değer nitelikleri tamamlıyor demektir. Genelde korku filmlerini seven ve korkmayan bir insanımdır ama konu bu şeylere geldiği zaman benden korkağını bulamazsınız. Ayrıca filmi destekler niteliklerde birçok şey okumuşluğum var. Cahil bir şekilde inanıyor ve korkuyor değilim. Bildiklerimle birleştirince gerçekten film tamamen saçmalıktan çıkıyor. Tavsiye eder miyim derseniz... kesinlike etmem. İzlemeyin izlettirmeyin!