Gerçek Dünya'ya Yolculuk

3 gün önce gerçekleşen Japonya depremi ve ardından gelen Tsunami üzerine bir de nükleer santral patlamaları, şimdi ise çarşamba gerçekleşme olasılığı %70 olan 7 üstü artçı depremlerin işlerin çığrından çıktığının resmidir sanırım. Özellikle Nükleer patlamaları durdurmaya çalışan ve soğutma sistemini kontrol altına almaya çalışan japon vatandaşların ölümü gözden çıkarmış olmaları beni öyle çok etkiledi ki, durmadan gözlerim doluyor, içlerinde benim babam, abim olabilirmiş gibi ağlarken buluyorum kendimi. Elimden bir şey gelmemesi o kadar içime oturdu ki uyuyamıyorum bile. Keşke elimden gelse de nükleer sızıntı mızıntı dinlemeden ben de en azından bir can kurtarıp şu içimdeki hiçbir şey yapamama ızdırabına son verebilseydim. Çok bencilce oldu belki ama ben burada %50 7'nin üzerinde deprem tehlikesiyle fosur fosur uyuyup danalar gibi de yayarken orada insanlar çekilen tsunami'nin bıraktığı dehşetle, sevdiklerine ulaşma çabasındalar. Belki uyumadığım için bu kadar depresifim, ama ben bu insanları seviyorum. Seviyorum çünkü kimseye zararı olmayan daima uyumlu ve çalışkan insanlar oldular, onlar gibi deprem ülkesi olmamız ve bizim de sürekli canı burnunda bir millet olmamız yakınlaştırdı bizi belki.

Bir elin parmaklarını geçmeyen bir sayıyla ülkemizden giden kurtarma ekiplerini kızdırmak gibi olmasın ama 3 kişilik bir grupla ne kadar yardımda bulunabilirsin ki? Veli toplantısı mı bu? Bugün fb'den bulduğu eski sınıf arkadaşlarıyla buluşan 20'şerli gruplar var. Nasıl olur da koskocaman Türkiye'den, Japonya'yı en iyi anlayacak ülkeden 3'erli 5'li gruplar gidebilir ya? Umarım bilmediğim, okumadığım şeyler vardır, iç kısmını bilmeden atıp tutuyorumdur şu an. Çünkü bayağı araştırdım gönüllülerin oluşturduğu bir grup var mı diye ama bulamadım.

Ülkemin gerizekalı vatandaşlarının oluşturduğu bazı sosyal platform ve sözlüklerde okuduğum onca yazı da bir gün başımıza gelirse ders alıp alamayacağımızı öngöstermiş oldu bana. Zaten ders almış olsak şimdiye kadar, Koskocaman Deprem ülkesinde 1. kattan kendini camdan atan bir vatandaşımız olmazdı. Japonya olsam şu an yaşadığım Türkiye'ye yardım eli uzatmayı bırak zeytin dalı bile uzatmam. Gerçekten cahiliz, gerçekten acizis ve çenemiz çok boş laf yapıyor.

Sadece bir avuç sevgi ve boş lafla kaybettiği yaşamlar ve gözden çıkarılmış yaşamlar için sabır diliyorum sevgili Japonlara. İzlediğim her güzel anime sonrası "iyi ki varsanız" diyordum umarım varolmaya devam ederler. Bugün ne yapabilirim bilmiyorum ama mutlaka bir şeyler yapmak istiyorum.